ارزیابی بالینی سه روش افزایش عرض لثه کراتینیزه: شیوه استاندارد، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبند

زمینه و هدف: با وجود تردیدهایی که در مورد لزوم وجود بافت لثه ای در اطراف دندان ها وجود دارد، افزایش عرض لثه کراتینیزه همچنان در مواردی خاص از اهمیت حیاتی برخوردار است. در میان روش های مورد استفاده، پیوند آزاد لثه متداول تر می باشد. اما از دیدگاه نظری روش های دیگر، هم چون پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبند دارای مزیت هایی هستند که می توانند در انتخاب نوع پیوند موثر واقع گردند. این مطالعه با هدف ارزیابی این سه روش افزایش عرض لثه کراتینیزه انجام گردید.مواد و روش ها: تحقیق حاضر مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار بوده و اطلاعات جمع آوری شده از طریق مشاهده، مصاحبه و ثبت در فرم اطلاعاتی به دست آمد.بیماران به شکل ساده و با تقسیم تصادفی انتخاب می شدند و در یکی از سه گروه درمانی قرار می گرفتند. 21 ناحیه قدامی فک پایین با کمبود لثه کراتینیزه، تحت جراحی با یکی از سه روش پیوند آزاد لثه، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبندی قرار گرفتند. یک و شش ماه پس از جراحی، پیوند ها از نظر میزان عرض لثه ایجاد شده، رضایت بیمار، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور، نیاز پیوند به ژنژیوپلاستی و عوارض پس از جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد به طوری که برای توصیف متغیرهای کیفی شامل رنگ پیوند، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور، میزان رضایت بیمار و پریودنتیست خارج از طرح از نتایج کار، کانتور پیوند و لزوم انجام ژنژیوپلاستی به محاسبه درصد و فراوانی اقدام شد. جهت بررسی ارتباط متغیرهای کیفی از آزمون chi -square استفاده شد. همچنین جهت مقایسه تفاوت میانگین عرض لثه کراتینیزه بین سه گروه از آزمون غیرپارامتری Kruskal -Wallis استفاده گردید.یافته ها: این مطالعه نشان داد که میزان عرض لثه کراتینیزه یک ماه پس از کاربرد سه روش پیوند آزاد لثه، پیوند آزاد لثه نواری و پیوند آزاد بافت همبندی به ترتیب به 5.28، 6.50، 5.00 میلی متر افزایش یافت. این نتایج در ماه ششم نیز 6.42، 6.68، 4.14 میلی متر به دست آمد. از نظر زیبایی با توجه به رنگ و کانتور پیوند، نتایج حاصل از کاربرد پیوند بافت همبندی آزاد بهتر از پیوند آزاد لثه نواری بود. (p < 0.05) واین در حالی بود که پیوند آزاد لثه نواری بهتر از پیوند آزاد لثه ای بود (p<0.05). در مورد متغیرهای عوارض پس از جراحی، هماهنگی رنگ پیوند با بافت مجاور و یا لزوم انجام ژنژیوپلاستی تفاوت معنی داری مشاهده نگردید. موفقیت کلی درمان با سه روش پیوند آزاد لثه ای، لثه نواری و پیوند بافت همبندی به ترتیب %57.1، %100 و%28.6 به دست آمد که با سطح معنی دار P=0.015 تفاوت آشکاری را نشان داد.نتیجه گیری: هر سه روش توانایی افزایش لثه کراتینیزه را دارا می باشند ولی روش پیوند آزاد لثه، خصوصا نوع نواری برای مواردی که به حداکثر عرض لثه کراتینیزه نیاز می باشد، توصیه می گردد. پیوند آزاد بافت همبند حداکثر زیبایی را در ناحیه ایجاد می کند و در صورت نیاز به هر دو شاخص فوق، پیوند آزاد نواری توصیه می شود.